بهای تمام شده کالای فروخته شده به هزینه های مستقیم تولید کالاهای فروخته شده توسط یک شرکت اشاره دارد. این مبلغ شامل هزینه مواد و نیروی کار به طور مستقیم برای ایجاد کالا می شود. هزینه‌های غیرمستقیم مانند هزینه‌های توزیع و هزینه‌های نیروی فروش را شامل نمی‌شود.

فرمول هزینه کالای فروخته شده عبارتست از: موجودی ابتدایی + خریدهای دوره – موجودی پایانی

بهای تمام شده کالای فرخته شده COGS یک معیار مهم صورتهای مالی است زیرا از درآمدهای شرکت کسر می شود تا سود ناخالص آن تعیین شود. سود ناخالص یک معیار سودآوری است که میزان کارایی یک شرکت را در مدیریت نیروی کار و منابع خود در فرآیند تولید ارزیابی می کند.
از آنجایی که COGS هزینه انجام تجارت است، به عنوان هزینه تجاری در صورت درآمد ثبت می شود. دانستن بهای تمام شده کالای فروخته شده به تحلیلگران، سرمایه گذاران و مدیران کمک می کند تا سود شرکت را تخمین بزنند. اگر COGS افزایش یابد، درآمد خالص کاهش می‌یابد. در حالی که این حرکت برای اهداف مالیات بر درآمد مفید است، کسب و کار سود کمتری برای سهامداران خود خواهد داشت. بنابراین کسب و کارها سعی می کنند COGS خود را پایین نگه دارند تا سود خالص بالاتر باشد.
موجودی فروخته شده در صورت سود و زیان تحت حساب COGS ظاهر می‌شود. موجودی اولیه سال، موجودی باقیمانده از سال قبل است، یعنی کالایی که در سال قبل فروخته نشده است.
هر گونه تولید یا خرید اضافی که توسط یک شرکت تولیدی یا خرده فروشی انجام شود به موجودی اولیه اضافه می شود. در پایان سال، محصولاتی که فروخته نشده اند از مجموع موجودی اولیه و خریدهای اضافی کسر می شود. عدد نهایی حاصل از محاسبه، بهای تمام شده کالای فروخته شده در سال است.

ترازنامه دارای حسابی به نام حساب دارایی های جاری است. در این حساب کالایی به نام موجودی وجود دارد. ترازنامه فقط سلامت مالی شرکت را در پایان یک دوره حسابداری نشان می دهد. این بدان معنی است که ارزش موجودی ثبت شده تحت دارایی های جاری، موجودی پایانی است.